Kecuaian dalam undang-undang tort adalah konsep undang-undang yang menjadi asas kepada banyak tindakan undang-undang sivil. Ia merujuk kepada kegagalan individu atau entiti untuk menjalankan penjagaan yang munasabah dalam situasi tertentu, mengakibatkan bahaya atau kerosakan kepada orang lain atau harta benda mereka.
Untuk mewujudkan tuntutan kecuaian, beberapa elemen utama mesti dibuktikan: kewujudan ‘duty of care’ oleh defendan kepada plaintif, ‘breach of duty’ iaitu kegagalan defendan untuk bertindak secara munasabah, hubungan sebab akibat langsung antara tindakan defendan dan kemudaratan yang dialami oleh plaintif, kemudaratan yang boleh diramalkan, dan kemudaratan atau kerosakan sebenar yang dialami oleh plaintif.
Elemen-elemen kecuaian
Unsur-unsur kecuaian dalam undang-undang tort umumnya termasuk yang berikut:
Duty of Care: Defendan mesti mempunyai duty of care terhadap plaintif. Ini bermakna defendan mempunyai kewajipan undang-undang untuk bertindak secara munasabah dan mengelak daripada menyebabkan kemudaratan kepada orang lain dalam situasi tertentu. Kewajipan menjaga berbeza-beza bergantung pada keadaan dan hubungan antara pihak.
Breach of Duty: Defendan mesti telah melanggar kewajipan penjagaan mereka dengan gagal untuk bertindak sebagai orang yang munasabah dalam keadaan yang sama. Pelanggaran ini boleh melibatkan tindakan yang diambil atau gagal diambil oleh defendan.
Punca atau Sebab: Mesti ada kaitan sebab langsung antara pelanggaran kewajipan defendan dan bahaya atau kecederaan yang dialami oleh plaintif. Dalam erti kata lain, bahaya itu tidak akan berlaku “tetapi untuk” tindakan atau kegagalan melakukan sesuatu oleh defendan.
Foreseeability: Kemudaratan yang berlaku mestilah boleh dijangka secara munasabah akibat pelanggaran kewajipan defendan. Pada dasarnya, defendan sepatutnya dapat menjangkakan bahawa tindakan atau peninggalan mereka boleh membawa kepada kemudaratan kepada orang lain.
Kemudaratan atau Kerosakan Sebenar: Plaintif mesti mengalami kemudaratan atau kerosakan sebenar akibat pelanggaran kewajipan defendan. Ini boleh termasuk kecederaan fizikal, kerosakan harta benda, kerugian kewangan atau tekanan emosi.
Duty of care
“Duty of Care” ialah konsep asas dalam undang-undang tort yang merujuk kepada kewajipan atau tanggungjawab undang-undang seseorang atau pihak (“defendan”) perlu bertindak secara munasabah dan mengelak daripada menyebabkan kecederaan atau kecederaan kepada orang atau pihak lain (“plaintif “) dalam keadaan tertentu. Ia pada asasnya bermakna bahawa individu atau entiti mempunyai kewajipan untuk mengambil langkah berjaga-jaga yang munasabah untuk mengelakkan bahaya yang boleh diramalkan kepada orang lain.
Contoh mudah, tidak memandu dengan cara merbahaya yang mampu mencederakan orang sekeliling.
Neighbourhood Principle
‘Neighbourhood Principle’ adalah konsep dalam undang-undang kecuaian yang berasal daripada kes terkenal Donoghue v Stevenson [1932] AC 562, yang merupakan keputusan penting di United Kingdom.
Prinsip ini mewujudkan idea bahawa seseorang mempunyai kewajipan berhati-hati untuk tidak menyebabkan kemudaratan kepada mereka yang begitu rapat dan secara langsung dipengaruhi oleh tindakan mereka sehingga mereka sepatutnya menganggap mereka sebagai “jiran” yang berpotensi.
Dalam erti kata lain, ia memperkenalkan tanggapan bahawa anda berhutang kewajipan menjaga “jiran” anda dari segi undang-undang.
Perkara utama yang diambil daripada Neighbourhood Principle ialah anda harus mengambil langkah yang munasabah untuk mengelakkan perbuatan atau peninggalan yang boleh dijangka secara munasabah berkemungkinan mencederakan jiran anda. Prinsip ini telah berpengaruh dalam meluaskan skop siapa yang boleh dianggap sebagai mangsa kecuaian yang berpotensi.
Dalam kes undang-undang ini, Batu Kemas Industri Sdn Bhd (plaintif) menyaman Kerajaan Malaysia (D1) dan Tenaga Nasional Bhd (D2)
untuk ganti rugi akibat kegagalan kuasa yang merosakkan jentera kilang mereka dan mengganggu pengeluaran. Kegagalan kuasa berlaku apabila kontraktor D1, Markas, memutuskan kabel kuasa bawah tanah semasa pembinaan lebuh raya. Sebelum ini, jabatan kerja raya D1 telah meminta D2 untuk menanggalkan/menempatkan semula talian elektrik dan kabel dari tapak kerja, tetapi D2 tidak bertindak balas dan membiarkan kabel bawah tanah itu tidak disentuh.
Mahkamah Rayuan (COA) mendapati kedua-dua D1 dan D2 bertanggungjawab untuk ganti rugi. D1 telah dipertanggungjawabkan kerana kewajipan penjagaan yang tidak boleh diwakilkan kepada pihak ketiga. COA juga memutuskan bahawa plaintif tidak cuai.
Perkara utama penghakiman termasuk:
- Pecahnya kabel bawah tanah menyebabkan kerosakan, dan Markas cuai dalam hal ini.
- Kegagalan D2 untuk mengambil langkah berjaga-jaga yang munasabah, seperti menempatkan semula kabel bawah tanah atau menyediakan penanda permukaan, menjadikannya lebih bersalah daripada D1.
- Plaintif telah cuai kerana tidak memasang penahan lonjakan tetapi tidak bertanggungjawab sepenuhnya atas kerosakan itu.
- Hanya kerugian ekonomi akibat kerosakan fizikal boleh dipulihkan, bukan kerugian ekonomi tulen tanpa kerosakan fizikal.
- Penjagaan standard tinggi yang diharapkan daripada pembekal elektrik digunakan untuk kes kecederaan peribadi dan tuntutan untuk kerosakan yang disebabkan oleh kegagalan kuasa atau gangguan.
Akibatnya, tuntutan plaintif untuk kerugian ekonomi tulen tanpa kerosakan fizikal telah ditolak, tetapi tuntutan mereka untuk kerugian ekonomi akibat kerosakan fizikal dibenarkan. Defendan diperintahkan membayar 2/3 daripada ganti rugi yang dinilai kepada plaintif, dengan D1 40% bertanggungjawab dan D2 60% bertanggungjawab.
Soalan
Dalam konsep kecuaian, jika kenderaan mengalami kemalangan kerana mengambil tindakan mengelak untuk mengelak kereta anda, anda tidak secara automatik melakukan kecuaian. Kecuaian melibatkan kegagalan untuk menjalankan penjagaan yang munasabah, dan liabiliti ditentukan berdasarkan keadaan khusus situasi dan sama ada anda melanggar kewajipan penjagaan anda.
Begini cara konsep kecuaian digunakan:
Duty of Care: Sebagai pemandu, anda mempunyai kewajipan berhati-hati untuk mengendalikan kenderaan anda dengan selamat dan bertanggungjawab untuk mengelakkan kecederaan kepada orang lain di jalan raya.
Breach of Duty: Sama ada anda melanggar kewajipan penjagaan anda bergantung pada tindakan anda yang membawa kepada keadaan. Jika anda memandu secara melulu, melanggar undang-undang jalan raya, atau terlibat dalam tingkah laku berbahaya yang memaksa kenderaan lain mengambil tindakan mengelak, anda mungkin dianggap cuai.
Punca: Untuk mewujudkan kecuaian, mesti ada hubungan sebab akibat langsung antara pelanggaran tugas anda dan kemalangan itu. Jika tindakan anda secara langsung menyebabkan kenderaan lain terpaksa berpusing atau mengambil tindakan mengelak, dan tindakan ini mengakibatkan kemalangan, maka penyebab mungkin ada.
Kebolehjangkaan: Mahkamah mempertimbangkan sama ada orang yang munasabah boleh meramalkan bahawa tindakan mereka mungkin membawa kepada kemalangan atau memerlukan kenderaan lain untuk mengambil tindakan mengelak.
Contributory Negligence: Dalam sesetengah kes, kedua-dua pemandu mungkin berkongsi beberapa tahap kesalahan. Jika pemandu kenderaan lain mempunyai peluang yang munasabah untuk mengelakkan kemalangan tetapi gagal berbuat demikian, mereka juga mungkin dianggap cuai.
Anda perlukan jawapan dan jalan penyelesaian dalam tindakan undang-undang? Dapatkan khidmat nasihat guaman dari peguam-peguam kami di Liyana & Co.
Peguam-peguam kami mempunyai 10 tahun pengalaman dalam menyelesaikan masalah perundangan yang kompleks.
“Peguam & Penyelamat Anda”
📞📱 Jom set temujanji dan hubungi kami di talian:
